Absolwentka Wydziału Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im.Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu (dyplom z oceną celującą). Studiowała malarstwo w pracowni prof. Aleksandra Dymitrowicza oraz multimedia w pracowni prof. nadzw. Przemysława Pintala. Mieszka i tworzy we Wrocławiu. Posiada uzdolnienia nie tylko plastyczne. Zanim zajęła się w pełni sztuką ukończyła studia z obszaru marketingu oraz podyplomowe z zakresu psychologii. Wstępując na drogę artystyczną, świadomie korzysta z fragmentów zdobytego wcześniej doświadczenia w innych obszarach.Skupia się na malarstwie sztalugowym oraz video. Tematem jej twórczości jest człowiek oraz refleksje związane z egzystencją (lęki, nadzieje, tęsknoty, relacje pomiędzy światem namacalnym a nienamacalnym, przemijalność, samotność itp.). Na płótnie interesujące ją historie zapisuje przy pomocy postaci kobiecej, uwikłanej w określoną sytuację, myśli i emocje. Silna jest u niej potrzeba, by jedynie zasugerować temat oraz zaprosić widza do intymnego dialogu. Jest to podyktowane wrażliwością i wyobraźnią autorki.
Ważniejsze wystawy, konkursy, wyróżnienia: Nominacja w ogólnopolskim konkursie Nowy obraz/Nowe spojrzenie, Uniwersytet Artystyczny, Poznań, 2015; Mediations Biennale Inn., Poznań, 2014.; Finalistka 2,3 i 5 rundy międzynarodowego konkursu ArtSlant, USA, 2014; Wyróżnienie w konkursie "Postawy" II edycja, Wrocław, 2014; III Międzynarodowa Wystawa Sztuki w Nyiracsad, Węgry, 2014; Strangers in Paradise, Amsterdam, 2013.; Prix de Peinture 2013, Paryż; 13 Przegląd Sztuki FORMA 2013, Rawicz; Pokaz grupowy – Galeria Brenart, Bruksela 2013; Finalistka konkursu „Postawy” I edycja, Wrocław 2013; Dwukrotne wyróżnienie obrazu przez kurator Galerii Saatchi Art 2013; Woliery 7, Muzeum Współczesne, Wrocław, 2013 r. Prace artystki znajdują się w kolekcjach prywatnych i firmowych, w kraju i za granicą.Malarstwo Edyty Duduś to niejednoznaczne, niedookreślone kadry pamięci, fragmenty wspomnień, sygnały dawnej obecności i emocji. Płótna utrzymane w zimnej kolorystyce wypełniają przede wszystkim pojedyncze postaci umieszczone w trudnych do określenia miejscach, zawieszone w bezczasie, idące do nigdzie. Te obrazy przemijania, przeszłości po której pozostają jedynie niejasne ślady, Edyta Duduś w oszczędny sposób przekazuje widzowi niczym ilustracje snu, zamyślenia i niejednoznaczności o niezwykłej sile działania.
