Wojciech Fangor urodził się w 1922 roku w Warszawie. W czasie wojny studiował prywatnie u T. Pruszkowskiego i F.S. Kowarskiego, a w 1946 ukończył warszawską ASP. Jest awangardowym malarzem i grafikiem. Początkowo próbował znaleźć własną formułę realizmu socjalistycznego (Matka Koreanka, 1951). Do 1955 brał udział w oficjalnym życiu artystycznym PRL. Zniechęcony do socrealizmu zwrócił się w stronę plakatu i grafiki, potem szukał własnej formuły plastycznej, malując obrazy o uproszczonych formach. W 1958 w Warszawie wykonał prekursorską wobec environments kompozycję przestrzenną, przy użyciu swoich obrazów (wystawa Studium przestrzeni, wspólnie z S. Zamecznikiem). Wtedy też zaczął malować pulsujące barwami abstrakcyjne obrazy, dające wrażenie ruchu.
Na początku lat 60-tych wyjechał za granice. W 1962 roku odbyła się indywidualna wystawa Fangora w Instytucie Sztuki Współczesnej w Waszyngtonie, natomiast w 1964 roku w Paryżu, w Galerii Lambert. W 1966 Fangor przeniósł się na stałe do USA, gdzie eksperymenty abstrakcjonisty łączył z bliskim hiperrealizmowi malarstwem figuratywnym. W 1970 roku miała miejsce kolejna ważna wystawa artysty w Solomon R. Guggenheim Museum w Nowym Jorku. W Polsce jubileuszową wystawę Wojciech Fangor-50 lat malarstwa zorganizowała warszawska Zachęta w 1990 roku, natomiast Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie pokazało obrazy Fangora w 2003 roku.
Fangor powrócił do Polski pod koniec lat 90-tych. Obecnie mieszka i pracuje w okolicach Radomia.
